Ich liebe Dich

Ich liebe Dich

Lu par Volker Carl Jacoby:

http://www.youtube.com/watch?v=1J121H-TSnk&feature=share

Ich sage es in der dünnen Luft des Morgens

Ich sage es vor dem verwaschenen Regenbogen

Ich sage es vor dem verkalkten Glück

Ich sage es in der sternenstillen Nacht

Ich sage es, auch, wenn niemand mir zuhört

Ich sage es dem Fremden, der so einsam am Lebensgitter zittert

Ich sage es meinen Kindern, jeden Morgen beim Sonnengruss

Ich sage es meinen Freunden, den urigen, den neuen, den ewigen

Ich sage es der Sonnenblume und der Tanne, der Turteltaube und den Sorgen

Ich erwarte nicht, dass der Wind es mir als Echo zurückbringt

Ich sage es wie eine Chiffre

Ich sage es wie ein Geschenk

Ich sage es wie eine Gnade

Ich sage es, auch, wenn man mich lächerlich und skurril findet

Ich sage es wie ein Frühling gegen den ewigen Winter der Welt

Ich sage es wie eine Sonne

Ich sage es wie eine Wonne

Ich sage es, weil es für mich ein Alpha und Omega des Überlebens bedeutet:

Ich liebe Dich.

**********

Je le dis dans l’air fragile des aubes

Je le dis à l’arc-en-ciel décoloré

Je le dis devant le bonheur calcifié

Je le dis dans la nuit aux étoiles muettes

Je le dis aux silences

Je le dis à l’inconnu qui tremble au portail rouillé de sa vie

Je le dis à mes enfants chaque matin en faisant ma salutation au soleil

Je le dis à mes amis, les intimes, les nouveaux, les éternels

Je le dis au tournesol et au sapin, à la tourterelle et aux ennuis

Je n’attends pas que le vent m’en rapporte l’écho

Je le dis comme un chiffre

Je le dis comme un cadeau

Je le dis comme une grâce

Je le dis même si l’on me trouve ridicule

Je le dis comme un printemps contre l’éternel hiver des mondes

Je le dis comme un soleil

Je le dis comme une merveille

Je le dis comme l’alpha et l’Omega de ma survie:

Je t’aime.

**********

میگویم: در نازک هوای شفاف صبح گاهی

میگویم: به رنگین کمان شسته شده از رنگ

میگویم: به شادکامی از دست رفته

میگویم: در سکوت ستاره ای شبانگاهی

میگویم: حتا اگر کسی نخواهد گوش کند

میگویم: به غریبی که پشت میله های زندان زندگی میلرزد

میگویم: به فرزندانم، هر بامداد، با سلام روشن خورشید

میگویم: به دوستانم، دوستان دیروزیم، امروزیم، ابدیم

میگویم: به گلهای آفتاب گردان، به درختان صنوبر

میگویم: به قمری های غمگین، به تپشهای مضطرب قلبم

میگویم: بی آنکه از باد انتظار پژواکی داشته باشم

میگویم: همچون کلامی رمزآلود

میگویم: همچون سوغاتی از راه دور

میگویم: همچون رحمتی نابهنگام

میگویم: حتا اگر به من بخندند، مسخره ام کنند

میگویم: همچون بهاری که به مصاف زمستان جاوید زمین میرود

میگویم: همچون خورشیدی که میدرخشد

میگویم: همچون لذتی جان بخش

میگویم: چون این کلام الفبای زندگی من است، دلیل زنده ماندنم:

دوستت دارم.

Traduit par Hossein Mansouri

Sabine Aussenac